υστεροχρονώ

-έω, Α

είμαι υστερόχρονος, μεταγενέστερος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕστερος + -χρονῶ (< -χρόνος < χρόνος), πρβλ. συγ-χρονῶ, ὑπερ-χρονῶ].